Verslag Joomla!dagen Duitsland 2011: Lost in Translation

In de in 2003 uitgekomen film 'Lost in Translation' zijn de hoofdpersonen verdwaald in een enorme stad die ze niet begrijpen qua cultuur of taal. Het doelloos wandelen door Hamburg met de Nederlandse delegatie die aanwezig was op de Joomla! Dag in Duitsland gisteravond deed me denken aan die film. In plaats van de gebruikelijke samenvatting van het evenement, geef ik je een korte samenvatting van de hoogtepunten. In de rest van deze blog zal ik dan beschrijven over onze avonturen van afgelopen nacht en hoe ik denk dat dit betrekking heeft op projecten en organisaties, zoals Joomla!

Kort verslag van de Joomla! Dag van Duitsland 2011

Deze Joomla! Dag leek veel op de meeste andere Joomla! Dagen die ik heb bezocht. Het had zowel een business dag als een community dag, waarin verschillende sporen werden aangeboden voor de bezoekers om bij te wonen. In een centrale ruimte waren sponsors die hun producten tentoonstelden, was er eten en drinken aanwezig waren en de mensen waren aan het netwerken en het evenement aan het besprken. Een van de meest intrigerende dingen over deze Joomla! Dag was echter de schijnbare obsessie van de Duitsers met appels. Appeltaart als 'Kuchen' om te gaan met de 'Kaffee', appel dessert, (verschillende soorten) appelsap en last but not least: appels. Het is bijna alsof de organisatie vreesde er niet genoeg Apple laptops aanwezig zouden zijn op het evenement en besloot om pro-actief de hoeveelheid appels te verhogen.

Om eerlijk te zijn heb ik niet een van de presentaties bijgewoond op deze Joomla! Dag, behalve voor de twee ik zelf heb gegeven, dus ik zal niet in staat om beschrijvingen van deze andere presentaties te geven. Met betrekking tot mijn eigen presentaties wil ik de organisatie aangeven iets meer 'daar' te zijn voor voor de sprekers. Een eenvoudig gebaar, zoals een fles water op tafel van de presentator of een helpende hand aanwezig is wanneer de projector de input van mijn laptop niet accepteert zou zeer gewaardeerd worden, vooral door minder ervaren sprekers die al genoeg stress zullen hebben van het presenteren zelf. In het kort: Joomla! Dag Duitsland 2011 was een goed georganiseerd evenement (met de beste WiFi ondersteuning ooit op een Joomla Dag!) die - met wat bijschaven, bijvoorbeeld door het verbeteren van de prijs give-aways en door het hebben van een programma waarop de ruimtes voor de sprekers te zien zijn - één van de beste Joomla! Dagen die ik heb bezocht had kunnen zijn. 

Het vinden van de metro

Dappere ontdekkingsreizigers zoals wij Nederlanders altijd geweest zijn, hebben we besloten om het centrum van Hamburg in the gaan nadat het evenement was afgelopen. In plaats van de veilige route te kiezen en een taxi te bestellen om ons naar het centrum te brengen, hebben we besloten om een ​​wandeling van het hotel naar het dichtstbijzijnde metrostation te maken, dat was gevestigd op de luchthaven. Deze 5 minuten lopen (die Tom Janssens had gereisd met een taxi toen hij aankwam, nadat hij was uitgelachen door de taxichauffeur voor het aanvragen van een taxi voor zo'n korte rit), werden zo'n 15 minuten lopen omdat we niet helemaal de ingang van de metro konden vinden. Een ander merkwaardig ding over het vliegveld was dat we eigenlijk nog nooit een enkel vliegtuig hebben zien opstijgen of landen daar. Vreemde dingen gebeuren daar in Duitsland.

Het ontcijferen van het Hamburg metro ticket systeem

Na de zorgvuldig verborgen ingang van de metro gevonden te hebben, namen we de verrassend grote lift naar beneden en liepen we naar de kaartjesautomaat. Laat me je eraan herinneren dat er op dit punt acht opgeleide, redelijk slim en nuchtere (ja, zelfs Ruud - een van de Nederlandse bezoekers - was nuchter op dit punt) personen daar stonden. Het kostte ons ongeveer 10 minuten van gezamenlijke inspanning om erachter te komen hoeveel 'ringen' we moesten bestellen op onze ticket. Hoewel deze inspanning uiteraard ons dichter bij elkaar bracht als een groep, betwijfel ik dat het creëren van een betere groepscohesie was wat de stad Hamburg in gedachten had toen ze dit mislukte stukje usability ontworpen. Na uitwerkt te hebben, dat we maar een 'ring' op onze tickets nodig hadden, kochten we kaartjes met drie ringen, want dat was het minimumbedrag van de ringen die moest je te nemen. Tijdens onze rit op een belachelijk snelle metro hebben (Beez template ontwerper) Angie Radke en haar intern Lisa opgepikt. Op dit punt in de tijd was ik ervan overtuigd dat Lisa geen woord Engels begreep en gezien mijn Duits neit echt top notch is spraken we geen woord met elkaar. Meer hier over later.

Zwerven over de straten

Na het verlaten van de metro en het omhoog lopen op, begon de verwarring. Waren we op de juiste metro halte uitgestapt? Weet iemand een goede plek om te eten in de buurt van deze halte? Hoe werkt de navigatie op een Android-telefoon? Gezien het feit dat onze groep al was gegroed tot het grote aantal van tien leden door de toevoeging van Angie en Lisa, hadden we moeite met het vinden een restaurant met plaats voor ons zonder een reservering. Beschikkende over noch een gekozen leider, noch een natuurlijke leider in onze groep, waren mensen nogal besluiteloos rond het pleintje aan het lopen. Na een paar minuten van dit rondlopen kreeg iemand het briljante idee om wat locals te vragen om een routebeschrijving naar een goed restaurant. Na het krijgen van deze richtingen, liepen we - met wat leek op een mooie duidelijke richting - naar een van de betere delen van de stad (met winkels zoals Bvlgari, Chanel en Hugo Boss).

Ik denk niet dat we ooit het restaurant waarnaar we opweg waren hebben gevonden, maar in plaats daarvan bevonden we ons weer op een plein, deze keer veel groter. Dit leidde tot meer verwarring en meer dwalen. Mensen zwaaiden naar elkaar over op dit punt, in een poging om iedereen dezelfde richting op te krijgen. Opnieuw enkele minuten later (ik werd behoorlijk hongerig op dit punt), vonden we ons te midden van een grote menigte van mensen, die blijkbaar een bezoek brachten aan een soort van muziek evenement georganiseerd op de straten van het centrum. Het merendeel van de mensen in onze groep liepen in kleine groepen om te voorkomen dat ze in de steek gelaten werden door de groep. Hierbij namen mensen (onbedoelde) de rol waarbij als front man / vrouw. Een paar straten verder in het centrum, bevonden we ons voor het restaurant waar we eindelijk iets zouden gaan eten.

Het 'Restaurant'

Het restaurant - dat had een stoere uitsmijter voor de deur had - was eigenlijk meer een soort reuze après-ski-achtige woonkamer, gevuld met honderden mensen die vlees aten en het bier dronken uit flinke glazen (het kleinste glas was 0.5 liter, met 1 liter glazen beschikbaar voor de echt dorstige zielen). Na een 400 gram biefstuk en een 0.5 liter glas bier besteld te hebben bij een van de rondborstige serveersters, zaten we daar en zagen Ruud dansen met de lokale bevolking op het ritme van de Duitse schlager hits als 'Anton aus Tirol'. Alcohol begon al zijn tol voor sommigen van ons te nemen, zo leek het. Na het missen van het vuurwerk dat buiten los ging en het eten van mijn (best aardige) biefstuk en gebakken aardappelen, maakte ik een interessante ontdekking. Lisa, aan de overkant van de tafel zat, begreep blijkbaar prima Engels en sprak het goed ook.

Lisa de Onbekende

De veronderstelling dat Lisa geen woord van wat ik zei begreep had er toe geleid dat ik haar niet gesproken heb op deze dag of die daar voor. Lisa bleek een heel aardig en grappig meisje te zijn, iets wat ik nooit had geweten ware het niet dat ik ontdekt had dat we eigenlijk prima konden communiceren met elkaar. Hoe kunnen we deze les van toepassing maken op ons dagelijks leven en meer specifiek op Joomla? Ik zou zeggen door te proberen meer mensen te bereiken, en vooral degenen die niet per se Engels spreken. Mensen van over de hele wereld kunnen helpen met het project, maar weten misschien niet hoe, omdat ze niet begrijpen wat we zeggen en schrijven in het Engels. Ons onvermogen om te communiceren met deze mensen leidt ons tot het missen op de fantastische code, documentatie, ideeën, presentaties, patches, etc. die zij ons kunnen bieden.

Het vinden van meer bier

Na het vullen van onze buiken met vlees en bier, gingen we naar buiten met een vernieuwde missie: het vinden van meer bier. Dit keer hadden we besloten een nieuwe oplossing te gebruiken die de Duitsers zeker zullen goedkeuren: 'Immer gerade aus' (alsmaar rechtdoor gaan). Deze geweldige nieuwe strategie (die niet echt een leider nodig had en daarmee behoorlijk goed was afgestemd met de samenstelling van onze groep), leidde ons naar een leuke bar op (opnieuw) een pleintje. We gingen zitten en bestelde er een paar biertjes, iets wat ze ons eigenlijk veel te moeilijk hadden gemaakt door te vragen naar het type bier, de grootte van de container, en een ander ding dat ik ben vergeten. Een eenvoudige les voor bar eigenaren in de hele wereld: als er Nederlanders binnen komen (vooral als ze eruit zien alsof ze al een paar drankjes hebben gehad) en ze vragen om 'bier', geef ze dan een normaal type bier in een 0,3 liter glas. Als het ze niet bevalt wat je ze brengt dan hadden ze maar iets specifiekers moeten bestellen.

De bar

Met onze huidige bar gesloten, moesten we een nieuwe plek vinden om onze after party voort te zetten. Onze groep was inmiddels verder gegroeid door nog meer mensen, waaronder Robert Deutz en anderen die net waren aangekomen in de stad voor de Nooku Jam, die later werd gehouden. Voor de laatste keer die avond liepen we door de straten zonder duidelijke richting, wat ons naar een van de mindere delen van de stad bracht (zoals beoordeeld door de toenemende dichtheid van sex shops en seks theaters). Na de verplaatsing naar een willekeurige club, brachten we de rest van de nacht feestend door tot mensen in kleine groepen taxi's  terug naar het hotel begonnen te nemen om daar wat te slapen, in de hoop dat dit de zeer waarschijnlijke kater van de volgende ochtend wat zou verminderen.

Lessen uit de after party

Mensen hebben begeleiding nodig. Zelfs slimme mensen die gewoonlijk zichzelf goed kunnen sturen, in het algemeen hoger onderwijs hebben gevolgd en in veel gevallen te een eigen bedrijven runnen raken in de war als ze samen met andere naareen doel toewerken zonder duidelijek aanwijzingen over hoe daar te komen. Mijn advies aan het Joomla! project zou zijn om te zorgen dat mensen met een (duidelijke) richtlijnen weten hoe zij kunnen bijdragen aan de verschillende aspecten van het project. Zonder duidelijke richtlijnen zullen mensen verdwalen, net als wij waren verdwaald in Hamburg en verlamd door een gebrek aan richting zouden zij kunnen besluiten om hun kostbare tijd elders te besteden als er daar een meer duidelijk pad is er gepresenteerd.

Terug rijden naar huis

's avonds laat in de lobby van het hotel ontdekte ik dat Sander Potjer een beschikbare stoel in zijn auto terug naar huis had, die me zou redden van een lange treinreis door Duitsland. Na een korte nacht van slechts 3 uur slaap en het kijken naar een aantal Duitse cartoons in mijn (aardige) hotelkamer, nam ik een douche en ging ik naar beneden naar de lobby om Sander en Martijn te ontmoeten voor het ontbijt. Tijdens de rit naar huis (waarvoor ik Sander hierbij nogmaals bedank) hebben we een aantal geweldige nieuwe ideeën besproken voor de komende Nederlandse Joomla! Dagen in 2012, hierover later meer!

{loadposition theovanderzee}

Heb jij net als Theo zelf een artikel geschreven dat je graag met andere Joomla gebruikers wilt delen? Neem dan contact met ons op.